Wij verlaten het Grand Surya Hotel in Kediri en vertrekken uit de stad naar de desa Puhsarang, dat in het Kediri-district Semen ligt.
Hier staat namelijk de unieke Rooms-Katholieke kerk Gereja Puh Sarang (of Pohsarang), welke is ontworpen door architect Henri Maclaine Pont (Meester Cornelis, 21 juni 1885 - Den Haag, 2 december 1971).
Maclaine Pont is ook de architect van de door ons bezochte ITB-gebouwen in Bandung en het station in Semarang.
De open kerk is met de hand gebouwd van lavasteen en heeft een heel aparte dakconstructie. Het is zondag en er is dan ook een Heilige Mis gaande. Iedereen zit op de grond op doeken (de schoenen netjes buiten); een oudere non en een man met krukken zitten als enige op een klapstoeltje.
Door de open constructie (de kerk heeft nauwelijks zijmuren) is alles goed te volgen. Dat geldt niet voor het Bahasa Indonesia van de lekensprekers en de priester. Alleen aan de cadans konden wij horen dat het Onze Vader wordt gebeden ("Bapa kami / yang ada di sorga / dimuliakanlah namaMu / datanglah kerajaanMu ...").
Naast de kerk ligt het kerkhofje met een aantal verse graven. Eén graf is voorzien van een foto van een bebrilde priester: Emilio Rossi - als ik het goed lees - geboren 30-4-1923, overleden 17-3-1999. Misschien kent tante Dé deze man.
Op het mooi begroeide terrein staat nog een tweede kerkruimte, meer een pendopo, met eenzelfde type dak. Ook de Goa Maria, de Mariagrot is er te vinden.
Rondom de kerk staan veel stalletjes, enkele met religieuze waren, de meesten met (hoe kan het anders) etenswaren. Ostik wijst ons op een opvallend detail: naast het feit dat er nasi goreng babi wordt aangeboden (niet zo verrassend), is er ook rica rica RW verkrijgbaar. Die RW is een code voor 'hondenvlees'! Dit onthouden wij maar even ...

Na de kerk vertrekken wij naar Malang. Het is opnieuw een lange tocht (100 km), maar de uitzichten zijn weer mooi. Na 2,5 uur hebben wij even gepauzeerd bij een lesehan warung.
Helaas schoot het daarna niet echt op. Nog steeds in verband met de hari merdekaan zijn er feestelijkheden in de desa's. Omdat de politie het verkeer op de hoofdwegen tegenhoudt om de brommers over te kunnen laten steken, loopt de hele boel vast en staan wij lange tijd stil. De tocht naar Malang zou drie uur duren, maar neemt uiteindelijk meer dan vijf uur in beslag.

Omdat Ostik bang is, niet tijd in Malang te zijn voor de stadswandeling wil hij de waterval van Coban Rondo laten vervallen. Wij kiezen er voor de wandeling maandagochtend (iets vroeger) te gaan lopen en nu wèl naar de waterval te gaan. Dit zou anders de derde zijn die wij mislopen.
De waterval ligt erg hoog in de bergen (1135 meter boven zeeniveau) en is met 84 meter hoogte/lengte indrukwekkend. Goede keus gemaakt.
Op de weg terug zien wij een aap; en nog een; en nog een stel. In totaal zo'n 20 makaken lopen voorbij en klauteren door de bomen.

Het Tugu Hotel in Malang ligt midden in het centrum aan het Tugu-plein. Mooi makkelijk voor de wandeling morgen. Het hotel is van een indrukwekkende allure. Het beste hotel van de reis tot nu toe. In het hotel worden wij - met een Italiaans stel - rondgeleid, en wij weten niet wat wij zien: zalen met erg chique gedekte tafels, zeer veel kunstobjecten uit Indonesië en China, het originele Nederlandse zilverwerk, de balzaal in koloniale stijl, een open air feestruimte met ontzettend hoge palmbomen, een moderne pendopo en een groot podium, een indrukwekkende 'endless love'-gang in blauw licht en ook de speciale suites. Die zijn inderdaad zeer bijzonder: de presidentiële suite is vernoemd naar Raden Saleh, van wie een portret en een reproductie van diens "De gevangenneming van prins Diponegoro" in het voorportaal hangt. Daarna(ast) een soort love-suite waar het tweepersoonsbed overgaat in een zitje. Tenslotte een enorme, echt enorme, suite die is opgedragen aan ex-presidente Sukarnoputri. Bij deze suite - $1100 per persoon per nacht - hoort onder meer een privé-massage (de eerste ruimte is ook de massage-ruimte), een groot rond bad met een enorme stortdouche naast een stukje (open lucht) privé-tuin en in een belendende ruimte een giga-bed waar wel vijf man/vrouw in past (bij Javanen: 10 man, zegt de jongen die ons rondleidt).
Enfin, dat in de brochure staat dat het hotel een levend museum is, klopt. De Indochinese eigenaar - wiens (voor)ouders - rijk zijn geworden van de suiker heeft iets geweldig neergezet. Binnen de Tugu-groep horen ook een aantal hotels in Jakarta, één op Bali, maar ook één in Blitar. Dat is het hotel waar pa en ik in 2010 hebben gezeten en waar onze namen telkens op de pisangbladeren was geschreven als wij gingen eten.
Het eten hier is ook èrg goed. Wij hebben de Tugu-rijsttafel gegeten, voorafgegaan door een toast op onze jarige (schoon)zus.
's Avonds nog een wijntje (dit is het eerste hotel met een wijnkaart, en dan gelijk een hele uitgebreide) en een kopi luwak. Het leven is zwaar ...

Morgenochtend dus een stadswandeling (en hopen dat er nog tijd overblijft voor de Jl. Ijen - die iets verder weg ligt) en daarna naar onze laatste Javaanse bestemming: Surabaya.
Blijf alsjeblieft reageren: wij kijken telkens uit naar jullie reacties. Sampai besok!

Woordenlijst - Daftar kata

babi - varken(svlees)
bahasa Indonesia - Indonesische taal
desa [dessa] - dorp
gereja [geredja] - kerk
goa - grot
Hari Merdekaan Indonesia [~ merdekka-an ~] - Indonesische ITB
Jl. - afk. van 'Jalan' (straat)
kopi luwak [kopi loewak] - civetkoffie
lesehan - op de grond zitten
nasi goreng - (op)gebakken rijst
pendopo - paviljoen, open overdekking voor het paleis
rica rica [ritja-ritja] - Indonesisch gerecht met vlees en tomaten
warung - kraampje