Van Lembang naar Baturraden
Door: Frans de Meijer
Blijf op de hoogte en volg Carla & Frans
04 Juni 2010 | Indonesië, Baturaden
Tot op het laatst zijn wij de enige bewoners geweest in Villa Venetys. Vanmorgen moeten wij bere(n)vroeg op, om op tijd weg te kunnen richting ons volgende hotel in Baturraden.
Onderweg rijden wij onder andere langs padi- en tabaksvelden en zien wij bossen kolang-kaling of buah atap: de vruchtjes van de aren-palm, bekend van de glibbertjes in de ès Sjanghai.
De uitzichten zijn soms adembenemend mooi. De vele ansichtkaarten van Indonesië zien wij 'live' aan ons voorbijflitsen.
Kampung Naga
Het enige uitstapje onderweg is een bezoek aan de Kampung Naga. De kampong, erg mooi gelegen in een dal van de Sungai Citandui in het district Tasikmalaya, wordt door de Indonesische overheid gesubsidieerd om toeristen te ontvangen die op die manier een 'echte' kampong kunnen zien.
Er wonen exact 112 mensen in de kampong. In de hokken bij de rijstvelden zitten bokken en geiten. In en om de kampong scharrelen kippen en hanen (ayam kampung) los rond.
De gids, Ajun, vertelt veel over de planten en vruchten. Ook hier vruchten van de aren-palm, de
grote bovenin voor de kolang-kaling en de kleinere onderin, voor de gula Jawa. Daarnaast onder
andere nangka's, apokat (avocado) en vanille. Grappig is ook de mimosa pudica (putri malu / kruidje-roer-me-niet), dat bij eventjes verwarmen met een aansteker paar voor paar de blaadjes intrekt.
Ook laat Ajun zien hoe je van padi een 'tompretje' kan maken; met de klank van een zakkammetje. Het is wel heel apart om zo door de kampong te lopen. Bewoners mogen worden gefotografeerd. Ajun geeft uitleg over de huizenbouw, de adat en de kepala kampong.
Boven de deuren hangen ketupat, het lokale equivalent voor het hoefijzer, dat geluk moet brengen. Er zijn ook vijvers met vis (om op te eten natuurlijk) met daarin huisjes, die gebruikt worden voor zowel het vissen vangen, het mandiën als het plassen en poepen. De vissen eten de uitwerpselen weer op. "Recycling" noemt Ajun het ...
Omdat het vrijdag is, zien wij ook nog net de oproep voor het vrijdaggebed in de moskee. Hier wordt de oproep niet - zoals in de moderne moskeeën - gedaan met het gezang van de muezzin, maar met een onvervalste tong-tong.
Na afloop drinken wij in een lokale warung thee en eten wij renginang (rijstkoekjes).
Kotif Banjar
Wij hebben onderweg - rond een uur of 4 - gegeten in rumah makan Hegar Manah, een Islamitisch restaurant. Het restaurant ligt precies op de grens van West- en midden-Java, aan de rivier Citandui. Twee protserige standbeelden markeren de grens van beide gebieden. Aan de overkant van de Sungai Citandui, aan de midden-Java zijde, staat een rubberplantage, die door gebrek aan vraag niet meer in gebruik is.
Wij willen een 'lichte' lunch, dus bestellen alleen de regiospecialiteit - gurami bakar - met nasi putih en lalap (een soort rauwkostsalade). Als drinken sirsak (zuurzak) en kopi tubruk. Er wordt een schaal opgediend met twee flinke platvissen, dus ik denk: "Dat wordt flink dooreten voor ons". Dan komt er nóg een schaal met twee vissen! Aduh!
Het is allemaal wel erg lekker, maar wij zitten flink vol daarna.
Baturraden
De rit tussen Kotif Banjar en Baturraden heb ik gebruikt om de gemiste slaapuurtjes van de afgelopen nacht in te halen. Pa zat ook te knikkebollen, maar wilde geen seconde van het uitzicht missen. Als de avond valt (het wordt hier, zoals gebruikelijk in de tropen, rond zes uur plotsklaps donker), komen wij aan in Baturraden.
Rond half acht bereikten wij Hotel Rosenda - eigenlijk zijn drie sterren niet meer waard - maar toch het beste hotel in de omgeving.
Het maakt niet uit; het is maar voor één nacht en de mensen zijn aardig en behulpzaam. De kakkerlakken in de badkamer (en de cebok-emmer) zijn minder behulpzaam; zij zijn ontzettend snel en laten zich niet door mij vangen. Sudah.
Wij slaan het avondeten over en houden het bij kopi tubruk; een stuk of drie koppen.
Morgen kunnen wij uitslapen; wij hoeven pas om 10 uur weg.
Onderweg rijden wij onder andere langs padi- en tabaksvelden en zien wij bossen kolang-kaling of buah atap: de vruchtjes van de aren-palm, bekend van de glibbertjes in de ès Sjanghai.
De uitzichten zijn soms adembenemend mooi. De vele ansichtkaarten van Indonesië zien wij 'live' aan ons voorbijflitsen.
Kampung Naga
Het enige uitstapje onderweg is een bezoek aan de Kampung Naga. De kampong, erg mooi gelegen in een dal van de Sungai Citandui in het district Tasikmalaya, wordt door de Indonesische overheid gesubsidieerd om toeristen te ontvangen die op die manier een 'echte' kampong kunnen zien.
Er wonen exact 112 mensen in de kampong. In de hokken bij de rijstvelden zitten bokken en geiten. In en om de kampong scharrelen kippen en hanen (ayam kampung) los rond.
De gids, Ajun, vertelt veel over de planten en vruchten. Ook hier vruchten van de aren-palm, de
grote bovenin voor de kolang-kaling en de kleinere onderin, voor de gula Jawa. Daarnaast onder
andere nangka's, apokat (avocado) en vanille. Grappig is ook de mimosa pudica (putri malu / kruidje-roer-me-niet), dat bij eventjes verwarmen met een aansteker paar voor paar de blaadjes intrekt.
Ook laat Ajun zien hoe je van padi een 'tompretje' kan maken; met de klank van een zakkammetje. Het is wel heel apart om zo door de kampong te lopen. Bewoners mogen worden gefotografeerd. Ajun geeft uitleg over de huizenbouw, de adat en de kepala kampong.
Boven de deuren hangen ketupat, het lokale equivalent voor het hoefijzer, dat geluk moet brengen. Er zijn ook vijvers met vis (om op te eten natuurlijk) met daarin huisjes, die gebruikt worden voor zowel het vissen vangen, het mandiën als het plassen en poepen. De vissen eten de uitwerpselen weer op. "Recycling" noemt Ajun het ...
Omdat het vrijdag is, zien wij ook nog net de oproep voor het vrijdaggebed in de moskee. Hier wordt de oproep niet - zoals in de moderne moskeeën - gedaan met het gezang van de muezzin, maar met een onvervalste tong-tong.
Na afloop drinken wij in een lokale warung thee en eten wij renginang (rijstkoekjes).
Kotif Banjar
Wij hebben onderweg - rond een uur of 4 - gegeten in rumah makan Hegar Manah, een Islamitisch restaurant. Het restaurant ligt precies op de grens van West- en midden-Java, aan de rivier Citandui. Twee protserige standbeelden markeren de grens van beide gebieden. Aan de overkant van de Sungai Citandui, aan de midden-Java zijde, staat een rubberplantage, die door gebrek aan vraag niet meer in gebruik is.
Wij willen een 'lichte' lunch, dus bestellen alleen de regiospecialiteit - gurami bakar - met nasi putih en lalap (een soort rauwkostsalade). Als drinken sirsak (zuurzak) en kopi tubruk. Er wordt een schaal opgediend met twee flinke platvissen, dus ik denk: "Dat wordt flink dooreten voor ons". Dan komt er nóg een schaal met twee vissen! Aduh!
Het is allemaal wel erg lekker, maar wij zitten flink vol daarna.
Baturraden
De rit tussen Kotif Banjar en Baturraden heb ik gebruikt om de gemiste slaapuurtjes van de afgelopen nacht in te halen. Pa zat ook te knikkebollen, maar wilde geen seconde van het uitzicht missen. Als de avond valt (het wordt hier, zoals gebruikelijk in de tropen, rond zes uur plotsklaps donker), komen wij aan in Baturraden.
Rond half acht bereikten wij Hotel Rosenda - eigenlijk zijn drie sterren niet meer waard - maar toch het beste hotel in de omgeving.
Het maakt niet uit; het is maar voor één nacht en de mensen zijn aardig en behulpzaam. De kakkerlakken in de badkamer (en de cebok-emmer) zijn minder behulpzaam; zij zijn ontzettend snel en laten zich niet door mij vangen. Sudah.
Wij slaan het avondeten over en houden het bij kopi tubruk; een stuk of drie koppen.
Morgen kunnen wij uitslapen; wij hoeven pas om 10 uur weg.
-
05 Juni 2010 - 05:17
Co:
Hallo Frans (en vader) mooi verslag en wat heb je veel foto's, krijg zo een goede indruk van jullie reis. Gr co -
05 Juni 2010 - 05:33
Bas :
Pa die niet in slaap valt tijdens de reis? Dat is nieuws! :)
Leuk om te zien waar de vruchten hangen voor de lekkernijen. Zelf nog geen es Shanghai op? Volgens mij komen jullie wat zwaarder terug. Niet door de souvenirs, maar met volle buiken!
Semogan bersenang di Baturraden -
05 Juni 2010 - 10:33
Piet En Marry:
Complimenten voor jullie reis-verslagen, maar vooral ook voor de foto-reportages en in het bijzonder voor de details daarvan.
Als jullie terug zijn wil ik ze graag ALLEMAAL zien (...als mag ja, en ik vin so jammer jullie eten al die lekkere gurami bakkar niet op, coba de volgende keer je vraag om een 'doggy-bag' ja, en je neem al dat lekkers mee voor ons hier. )
Groetjes van onze 'demeijerij' -
05 Juni 2010 - 11:05
Carla & Frans De Meijer:
@Piet/Marry: Aduh, so tollol toh jij! Fotonya gemaakt póór de makanan en niet derna. En pis in de koffer mah-niet door de douane. Han. -
05 Juni 2010 - 14:09
Lucia:
Prachtige plaatjes weer, ik ben benieuwd hoe jullie dromen met al die indrukken.
Lijkt me ook wel apart om je leven in zo'n openluchtmuseum-kampong te leven, maar de bewoners zien er goed doorvoed en welvaren d uit, dus het zal zijn voordelen hebben boven het leven in een 'echte kampong'!
Ik vind dat 'recycle' idee nog niet zo gek hoor, beter dan een beerput... (die ik toen ik in Langbroek woonde helaas toch een keer of 4 handmatig heb moeten leegscheppen omdat het overliep door te veel neerslag. Vies hoor, Maar het ziet er aan de bovenkant feestelijk uit met gele (mais) en rode (paprika) confetti....)
En kakkerlakken... Tja, je went eraan... een heel klein beetje... Toen we in Boston woonden werden Eric en ik er op een gegeven moment heel goed in (met een plastic glas), al vingen we misschien vooral de opa's en oma's want het waren soms echt kanjers. Onderdeel van de couleur locale in Boston, helaas... zo eentje waar je best zonder kan!
Liefs van Eric en Lucia
-
05 Juni 2010 - 15:14
Frans:
@Lucia: Nou, wij dromen helemaal niets. Wij zijn elke nacht zo uitgeput (van het schrijven voor Waarbenjij natuurlijk), dat wij als een blok in slaap vallen.
Kampung Naga is wel een echte kampong, maar heeft door de subsidie van de overheid wel enkele voordelen gekregen, waaronder stenen trappen en de mogelijkheid om snuisterijen te verkopen aan toeristen.
Van die kakkerlakken hadden wij verder geen last, hoor. -
10 Juni 2010 - 18:39
Vincent:
Weer een mooi verslag.
Dat eten gaat wel goed daar geloof ik. Op de strugweg moet je waarschijnlijk minder bagage meenemen om de toename in lichaamsgewicht te compenseren. :P
En ketupat boven de deur ... geen kris pusaka ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
