Van Baturraden naar Wonosobo
Door: Frans de Meijer
Blijf op de hoogte en volg Carla & Frans
05 Juni 2010 | Indonesië, Wonosobo
Het geluid van een (kunstmatige) waterval geeft je het idee dat je midden in de rimboe zit. Lekker rustgevend zo, met een 'rookertje' op het balkon. Met het douchen in de badkuip worden gelijk je voeten gewassen. De knop om te wisselen tussen douchekop en badkraan heeft geen effect; beide kranen geven tegelijk water. Omdat het water ook erg langzaam wegloopt, loopt de badkuip gelijk vol.
Ook het toilet heeft kuren. In plaats dat Pa de receptie belt, gaat hij zelf aan de slag! In de spoelbak van het toilet huist een letterlijke houtje-touwtje-constructie.
Het ontbijt is gelukkig weer met nasi, bami en vers fruit. De kecap manis bleek lekker pedis. Witbrood - om te toasten - is er ook: roti panggang heet dat hier. De enige die daar echter gebruik van maakt is de man van een indo-Belanda stel, dat ook in het hotel vertoeft.
Kabupaten Banjarnegara
Onderweg, door de regio's (kabupaten) Purbalingga, Banjarnegara en Wonosobo, weer veel mooie beelden van rijst- en koffievelden, boeren die een veld omploegen met de hand of met een karbouw. Ook baksteenfabriekjes, die gestookt worden op stro van de rijsthalmen.
Mandirejo
Vlak voor de stad Banjarnegara, in Mandirejo, drinken wij nog even kopi tubruk en kopi ginseng. Buiten het eettentje van bamboe en gedek, Pondok Gurih genaamd, liggen vijvers met vis met daarboven eenzelfde hutje zoals wij die ook in Kampung Naga zagen. Ik ben maar niet naar de wc gegaan ...
Aan de zijkant van de vijver een overkapping met tafels op 'Japanse eethoogte', waar een stelletje gehurkt en dicht bij elkaar wat aan het drinken is.
Wonosobo
In de stad Wonosobo aangekomen, rond een uur of 2, zijn wij eerst gaan eten bij een Chinees: restaurant Asia uit 1933. Géén vergelijk met onze 'Chinezen'! Hier is het uiteraard veel smakelijker. Nasi putih, ayam kangkong en rundvlees met kecap (dit voor degenen die niet weten wat zij vanavond zullen gaan eten).
Een uurtje later komen wij aan bij het Kresna Wonosobo. Dít hotel ziet er wel weer mooi uit. Koloniaal ingericht - in de hal een geweldig mooie 19e eeuwse gamelan - met brandschone luxe kamers (die van ons in ieder geval, de rest hebben wij niet gecontroleerd).
We hebben 'vrij' de rest van de dag, die wij kunnen besteden aan uitrusten, foto's verwerken, teksten schrijven en op tijd naar bed te gaan.
Morgenochtend staan wij om 6 uur op, om de vroege zon te zien op het Diengplateau.
Blijf schrijven! Wij kijken er naar uit ...
- - -
Naschrift, niet speciaal voor deze dag, maar wel leuk:
De vele bengkels (werkplaatsjes) die voorbij flitsen, hebben vaak herkenbare namen/specialiteiten: bengkel 'las karbit' (carbidlassen), 'stel pelek' (afstelplek), 'stel velg' (fietswielen), bengkel 'knalpot' (uitlaten), 'kopling' (koppelingen), tambal 'ban' (banden) of 'onderdil' (onderdelen). Ook karretjes met 'stempel' (stempels en nummerplaten) of 'spanduk' (banieren).
Helaas heb ik - tijdens het rijden - nog geen bengkels kunnen fotograferen. Ze zijn echter in elke stad of dorp te vinden, dus dat komt nog wel.
-
05 Juni 2010 - 14:14
Bas:
Mooie landschappen. Foto nummer dertien doet me denken aan een schilderij. Het is dus echt zo :)
Een dagje vrij kan geen kwaad. Even relaxen en niets doen. Mag best. Indrukken moeten ook verwerkt worden. -
05 Juni 2010 - 14:21
Lucia:
Leuk hoor, zo'n houtje-touwtje doortrek plee... Maar pa is zelf ook een creatief genie, dus hij heeft vast wel iets kunnen oplossen!
En Frans, toe nou, zo'n onschuldig buitenpleetje, schrik je daar nu al voor terug ;-) Ben je soms bang dat de vissen aan je billen gaan knabbelen...
Weet je nog pa: dat romeinse 'buitentoilet' op het land van Jimmy waar we onze VS 'trouwceremonie hadden', waar je, indien gewenst, gezellig naast elkaar kon zitten poepen. Met multifunctioneel leesmateriaal cq toiletpapier... Hippies...
Hier bezig met de laatste dagen voor ons vertrek, dodelijk vermoeiend hoor, elke dag weer dezelfde strijd. Een soort Groundhog-day, maar dan eentje waar je, wat je ook probeert, niks aan veranderd. Het is allemaal erg verdrietig, vooral voor D. Maar ik zal blij zijn als ik weer thuis ben, eerlijk gezegd.
Wel een paar hele mooie tehuizen bezocht waar ze denk ik heel gelukkig kan zijn, maar zo duur, tussen de 250 en 300 dollar per dag voor een gedeelde kamer (waarvan dus niets door de verzekering betaald wordt). En geen 'medicaid bed' voor wanneer het huis 'opgegeten' is, dus daarna weet je niet waar je terechtkomt. Een rijk land, voor wie rijk is... -
05 Juni 2010 - 16:55
Peter En Eeuwkje:
Wij genieten enorm van de reisverslagen en kijken er iedere dag naar uit. Nog een hele fijne vakantie. Groeten Peter en Eeuwkje -
10 Juni 2010 - 18:44
Vincent:
Ha, pa schikt toch niet terug van een primitieve sanetaire voorziening ...
... hij als ex-commando .. :P :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley