Blitar en Penataran
Door: Frans de Meijer
Blijf op de hoogte en volg Carla & Frans
13 Juni 2010 | Indonesië, Blitar
Heerlijk geslapen allebei. Vandaag maar eens de was laten doen. Bij het ontbijt een nieuw beschreven blad met "Selamat pagi Mr. Johan & Mr. Franciscus". De ontbijtkeuze is groot en à la carte.
Ik neem nasi goreng en Pa nasi pecel. Deze laatste wordt geserveerd in een echte pincuk; zo compleet en met alle originele groenten. Mijn telor bebek asin en de rempah geef ik maar aan Pa; de eerste lust ik niet, de tweede bleek mij te pedis.
Makam Bung Karno
Op naar makam 'Bung Karno' - het mausoleum van de eerste president - niet ver van het centrum vandaan. De omwonenden hebben deze trekpleister slim uitgebuit. De weg is gebarricadeerd door twee verplaatsbare wegafzettingen en fungeren als officieuze jalan tol. En dat, terwijl wij aan het begin van de weg al toegang hebben betaald aan een official met een uniform aan. Iedereen met een erf gebruikt deze als parkir. Natuurlijk veel stalletjes er om heen en vrouwen die wat bloemen in een pisangblad willen verkopen om op het graf te strooien.
Op de marmeren plaat van het mausoleum staat Soekarno niet aangeduid als 'president', maar als 'proklamator Bung Karno'.
Wij dienen ons in een kantoortje te registreren, d.w.z.: 'nama', 'dari mana' en 'kemana' in te vullen en worden na dit werk geacht nog iets te doneren voor het behoud van deze perpustakaan nasional. Hopelijk heeft dat geen krijgsraad tot gevolg, wegens 'hulp aan de vijand'.
Het mausoleum is heel goed verzorgd. Soekarno's leven staat in een reliëf afgebeeld op bronzen platen en er is een enorm beeld dat hem zittend voorstelt.
Het graf zelf ligt onder een puntvormige pendopo met mooi plafond en wordt geflankeerd door de graven van zijn ouders. Het lichaam van Soekarno's vader hebben zij hiervoor destijds van Jakarta naar hier overgebracht. De pendopo mag men alleen blootsvoets betreden. Wat wij zien rondom het graf raakt ons wel: behalve de gewone nontonners is een Islamitisch geklede man een mantra aan het reciteren met steeds dezelfde handgebaren en lichaamsbewegingen. Een paar anderen zitten als een Boeddha in lotushouding met de handpalmen naar boven; helemaal in trance.
Het bakvormige graf is bezaaid met bloemen. De tekst op de grafsteen valt niet goed te fotograferen: goud op zwart en tegen de zon in. Sugiyono maakt een foto van ons beiden lesehan bij het graf als orang Indonesia asli.
Weer buitengekomen zien wij een stalletje waar es tebu wordt verkocht. Het geschilde suikerriet wordt door een versnipperaar gehaald en het sap zo opgevangen. Lijkt Pa erg zoet, maar erg apart van smaak. Even verder liggen stapels cobek's en ulekan's aan een draagstok. De verkoper moet zich Atlas voelen.
Candi Penataran
Wij rijden een stukje verder om de Candi Penataran te bekijken, maar drinken vooraf eerst kopi tubruk in een heel kleine warung. Wij zitten op vieze en gammele tuinstoeltjes, zomaar aan de kant van de weg, onder een Japanse kers. De koffie smaakt naar gebrande jagung, maar kikkert ons toch op.
Candi Penataran is lang niet zo spectaculair als Prambanan of Borobudur. Er is echter genoeg moois te zien: grote kala's - bewakers - en nog gaaf gebleven reliëfs. Er is maar één candi waar nog een beeld in staat, al is deze enorm verweerd.
De hoektempels staan er nog wel, voor zover compleet. Wat ons echter het meest boeit zijn de gedetailleerde reliëfs. Een kunstschilder is op het eerste terras van de grootse candi aan het werk en hij schildert de tempel zoals hij eens was: op zijn doek heeft de candi namelijk een flinke punt.
Na onze fotoronde puffen wij wat uit in de 'koelte' van de schaduw en zien een sirsak rijpen aan de boom. In de boom ook een flinke spin in haar web, die ondanks haar formaat niet goed op de foto is te zetten.
Terug naar het hotel
Helemaal bezweet en ook behoorlijk moe besluiten wij naar het hotel toe te gaan, ons te verschonen, te douchen en dan met frisse moed aan het verslag te gaan werken.
Wij doen dit, in de warung van het hotel tot aan etenstijd. Pa soto ayam en ik saté daging.
Bij deze gelegenheid maken wij ook de felicitatie-'kaart' voor Carla, welke wij na het eten direct bewerken voor Waarbenjij.
Selecteren van de foto's, ondertitelen en het verslag uittypen vraagt toch een hoop werk. Om even na twaalven is dag '1206' klaar en gaan wij onze laatste nacht in Blitar in.
Onze koffers hebben wij vanmiddag - toen onze was terugkwam - al opnieuw ingepakt zodat wij op tijd, om 9:30 uur, weg kunnen rijden richting Surabaya.
Ik neem nasi goreng en Pa nasi pecel. Deze laatste wordt geserveerd in een echte pincuk; zo compleet en met alle originele groenten. Mijn telor bebek asin en de rempah geef ik maar aan Pa; de eerste lust ik niet, de tweede bleek mij te pedis.
Makam Bung Karno
Op naar makam 'Bung Karno' - het mausoleum van de eerste president - niet ver van het centrum vandaan. De omwonenden hebben deze trekpleister slim uitgebuit. De weg is gebarricadeerd door twee verplaatsbare wegafzettingen en fungeren als officieuze jalan tol. En dat, terwijl wij aan het begin van de weg al toegang hebben betaald aan een official met een uniform aan. Iedereen met een erf gebruikt deze als parkir. Natuurlijk veel stalletjes er om heen en vrouwen die wat bloemen in een pisangblad willen verkopen om op het graf te strooien.
Op de marmeren plaat van het mausoleum staat Soekarno niet aangeduid als 'president', maar als 'proklamator Bung Karno'.
Wij dienen ons in een kantoortje te registreren, d.w.z.: 'nama', 'dari mana' en 'kemana' in te vullen en worden na dit werk geacht nog iets te doneren voor het behoud van deze perpustakaan nasional. Hopelijk heeft dat geen krijgsraad tot gevolg, wegens 'hulp aan de vijand'.
Het mausoleum is heel goed verzorgd. Soekarno's leven staat in een reliëf afgebeeld op bronzen platen en er is een enorm beeld dat hem zittend voorstelt.
Het graf zelf ligt onder een puntvormige pendopo met mooi plafond en wordt geflankeerd door de graven van zijn ouders. Het lichaam van Soekarno's vader hebben zij hiervoor destijds van Jakarta naar hier overgebracht. De pendopo mag men alleen blootsvoets betreden. Wat wij zien rondom het graf raakt ons wel: behalve de gewone nontonners is een Islamitisch geklede man een mantra aan het reciteren met steeds dezelfde handgebaren en lichaamsbewegingen. Een paar anderen zitten als een Boeddha in lotushouding met de handpalmen naar boven; helemaal in trance.
Het bakvormige graf is bezaaid met bloemen. De tekst op de grafsteen valt niet goed te fotograferen: goud op zwart en tegen de zon in. Sugiyono maakt een foto van ons beiden lesehan bij het graf als orang Indonesia asli.
Weer buitengekomen zien wij een stalletje waar es tebu wordt verkocht. Het geschilde suikerriet wordt door een versnipperaar gehaald en het sap zo opgevangen. Lijkt Pa erg zoet, maar erg apart van smaak. Even verder liggen stapels cobek's en ulekan's aan een draagstok. De verkoper moet zich Atlas voelen.
Candi Penataran
Wij rijden een stukje verder om de Candi Penataran te bekijken, maar drinken vooraf eerst kopi tubruk in een heel kleine warung. Wij zitten op vieze en gammele tuinstoeltjes, zomaar aan de kant van de weg, onder een Japanse kers. De koffie smaakt naar gebrande jagung, maar kikkert ons toch op.
Candi Penataran is lang niet zo spectaculair als Prambanan of Borobudur. Er is echter genoeg moois te zien: grote kala's - bewakers - en nog gaaf gebleven reliëfs. Er is maar één candi waar nog een beeld in staat, al is deze enorm verweerd.
De hoektempels staan er nog wel, voor zover compleet. Wat ons echter het meest boeit zijn de gedetailleerde reliëfs. Een kunstschilder is op het eerste terras van de grootse candi aan het werk en hij schildert de tempel zoals hij eens was: op zijn doek heeft de candi namelijk een flinke punt.
Na onze fotoronde puffen wij wat uit in de 'koelte' van de schaduw en zien een sirsak rijpen aan de boom. In de boom ook een flinke spin in haar web, die ondanks haar formaat niet goed op de foto is te zetten.
Terug naar het hotel
Helemaal bezweet en ook behoorlijk moe besluiten wij naar het hotel toe te gaan, ons te verschonen, te douchen en dan met frisse moed aan het verslag te gaan werken.
Wij doen dit, in de warung van het hotel tot aan etenstijd. Pa soto ayam en ik saté daging.
Bij deze gelegenheid maken wij ook de felicitatie-'kaart' voor Carla, welke wij na het eten direct bewerken voor Waarbenjij.
Selecteren van de foto's, ondertitelen en het verslag uittypen vraagt toch een hoop werk. Om even na twaalven is dag '1206' klaar en gaan wij onze laatste nacht in Blitar in.
Onze koffers hebben wij vanmiddag - toen onze was terugkwam - al opnieuw ingepakt zodat wij op tijd, om 9:30 uur, weg kunnen rijden richting Surabaya.
-
14 Juni 2010 - 19:07
Fiet:
Hallo Han/Frans!
P.F. Carla's h.u.t. Ik stuurde haar per TNT onze gelukwensen enz. Hopelijk met jullie 2 OKAY! We zijn allen reuze dankbaar-blij dat jullie deze fantastische rondreis mogen beleven met zoveel nwe als oude ervaringen (deja vu, Han!) in onze Ibu Pertiwi. Dee op 10/6 enthousiast-verrast met jouw telf. felicitatie uit Solo! "Weerzien met onze tempat lahir Kediri": i/h begin teleur gesteld omdat jullie ons huis niet konden vinden, op de vele foto's TOCH GELUKT! Het is die grote woning met ruime voorgalerij en grote ramen (nu links a/d voorkant zo'n srt pl./bloemenrak-gordijn (?), veel veranderd, veel verdwenen, maar voor ons nog zeer herkenbaar (ook al zag ik alles in detail anno l989 terug). Begrijpelijk voor jou Han na zoveel jaar, op ons enorm-groot erf enz. werden toen al 3 aparte huisjes met bijbehoren gebouwd, ons echte grote geb.huis lag nogal achterin, m.i. toen iets verdrietig/eenzaam omdat het de eerste oorspr.bewoners miste .... Voor Mien en mij toen wel puas om daar heel veel terug te zien (ook op Sba). Veni-vidi-foetsie ...! Ik mag niet teveel dongeng van Jan, wordt vervolgd per e-mail naar Zvnr. Hopelijk veel meer geluk/goeds/gezelligheid zowel in Sba als in Jkt. (voor Mien & gezin het BESTE!) Alvast een veilige goede terugreis! Nog veeeel te vertellen! Frans: jouw shocking picture (No comment!) maakte iedereen a/h schateren (ofschoon ethisch onverantwoord!). Bye, love t.Fiet & family. -
14 Juni 2010 - 19:30
Fiet:
Han: 1000x Trims! Ons ex huisnr Jln Kelantan was/is 11 (Penghuni baru: orang India yg kaya sekali).Ex Huize Zina: ook allang verdwenen .... hiervoor i/d plaats e.o.a. sjiekdefriemel Mall. Onze scholen staan er nog keurig verzorgd bij (recente foto's liet ik je toen immers nog zien, door mijn kawan op Sba genomen). Er staan wel irritant grote hekken (tralies) voor alle mooie gebouwen/ramen enz. Veel plezier, succes en blijf gezond allemaal! Love, Fiet & family.
-
14 Juni 2010 - 20:31
Bas:
Als jullie thuiskomen willen jullie zeker voortaan ook nasi als ontbijt? Zullen ma en Carla blij van worden :)
Bijzonder dat graf. Jullie zitten er wel vroom bij.
Baik perjalanan ke Surabaya -
15 Juni 2010 - 06:49
Carla:
@Bas: hoezo? Ik vind het prima hoor. Frans kan zelf koken :-) -
15 Juni 2010 - 07:19
Piet En Marry:
Èchte candi's vind (of vond) je nog wel in Semarang waar ik op een 'hele hoge school' had gezeten nl. boven op de bergheuvels en toen werd het nog Tjandi genoemd, maar daar komen jullie helaas niet.Kijk je ogen maar uit in een misschien nog herkenbaar Surabaya !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
