Ubud (2)

Na het ontbijt en een - welkome - pijit in het hotel, wandelen wij de hoofdweg af richting het centrum van Ubud. Ons hotel ligt in Nyuh Kuning, een van de omliggende dorpen dat - aaneengeklonterd om Ubud - feitelijk één geheel met het plaatsje vormt. Ubud zelf heeft slechts zo'n 8.000 inwoners; de 40 km² 'agglomeratie' eromheen 60.000. Toch heel iets anders als Surabaya Kota (11x zo groot; 3 miljoen inwoners) of Jakarta Kota (17x zo groot; 9 miljoen inwoners).

Na een half uurtje lopen (met halverwege een hoop apen die vrijelijk het apenbos in en uit lopen) komen wij aan in het dorp, dat voornamelijk bestaat uit winkeltjes met oleh-oleh, batik, zilverwerk (veel grover dan in Yogyakarta), heel veel houtsnijwerk en stenen beelden. Tussen die laatste twee zit veel moois, het is helaas niet te transporteren; onze koffers zijn nu al te zwaar (gelukkig deed Garuda niet moeilijk).

Zowel in de dorpen (in de tuin) als in het stadje (op het dak), zijn de huizen rijkelijk voorzien van tempeltjes en decoratief beeldhouw- en houtsnijwerk. Tegenwoordig is het beeldhouwwerk van beton, lijkt het, al dan niet voorzien van een laagje goudverf.
Als wij langs een danstempel komen, worden wij aangespoord een kaartje voor vanavond te kopen. Wij vrezen dat wij dat niet gaan redden in verband met de afspraak eind deze middag met het foster-gezin. Toch mogen wij binnen een kijkje nemen: erg fraai beeldhouwwerk en een zeer rijk van goudverf voorziene gamelen.
Even verderop staat iets oorspronkelijkers: de Pura Saren Agung ('het waterpaleis'), dat als een van de mooiste paleizen van Indonesië wordt gezien. Het paleis/de tempel is slechts beperkt toegankelijk: hoewel dit koningshuis in de jaren '30 is afgeschaft, wonen er nog steeds leden van het koninklijk huis in het paleis. Daarnaast is een deel - sinds diezelfde jaren '30 - in gebruik als oudste hotel van Bali.

Via de pasar (nog meer snuisterijen - maar niemand dringt zich hier op) lopen wij richting zuiden. Althans, dat hopen wij: de meegegeven kaart is nogal schematisch. Eerst maar een hapje eten. In een restaurantje valt op, dat er relatief veel alleengaande dames aan een tafel zitten/liggen (ook hier kennen zij lesehan). Waarschijnlijk komen zij voor de spiritualiteit annex yoga-/meditatieklassen die hier veel zijn. Het eten zelf is lekker, maar net als in het hotel flauw. Verschil is, dat men hier in de menukaart voor waarschuwt: als je pittig wil, kan je sambal bijbestellen. Dat hebben wij dan ook gedaan, maar het bakje sambal doet qua pittigheid niet onder voor curry en heb ik dan ook in zijn geheel door de mie gedaan. Zouden zij hier op Bali niet van makanan pedas houden?

Terug in het hotel krijgen wij te horen dat de door ons voor morgenochtend geplande kundalini-meditatie al vol zit. Jammer; dan doen wij die thuis wel weer.
Wij rusten nog even uit, gaan mandiën, en krijgen plotseling een telefoontje door van de receptie: Taman Permata Hati aan de lijn. De familie is reeds binnengekomen. Een kwartier te vroeg ... dit is jam karet perkèèr.
Als wij naar 'de overkant' lopen, worden wij begroet door acht mensen. Het gezin (moeder, zoon en drie dochters) is met twee buurvrouwen (en een doerak van een kleuter) op drie brommers hierheen komen rijden. Zij wonen aan de andere kant van Gianyar, de stadsgemeente waar Ubud deel van uitmaakt. Er worden foto's gemaakt van het gezin met ons, voor de galerij met sponsoren. Het is wat lastig communiceren (de kinderen spreken geen van allen Engels en moeder een beetje). Gelukkig wordt een en ander vertaald door de begeleidster en een van de buurvrouwen.
[N.B.: Meer informatie over Taman Permata Hati is te vinden op baliorphan.com]

's Avonds eten wij niet in ons eigen hotel, maar lopen wij een kwartiertje naar het Saren Indah hotel (ook in Nyuh Kuning) waar onder de pendopo een dansvoorstelling wordt gegeven door kinderen. Het eten - wij kiezen voor het buffet - blijkt dit keer wèl lekker pittig. Naast bekende gerechten als daging semor en gado gado waren er ook verrassende zaken als ketupat en sate ikan lilit.
De dansvoorstellingen waren leuk, wellicht juist omdat deze door kinderen worden gegeven. Naast twee legong-dansen, was er ook een baris (door de enige jongen) en een tari kelinci: een konijnendans, uitgevoerd door zes meisjes, waaronder een meisje van een jaar of 3. Ayo, kijk dan so beeldìg dese.

Vanavond al weer de laatste nacht in Ubud; morgen vertrekken wij naar Padangbai. Het gaat ons veel te snel allemaal.

Woordenlijst - Daftar kata

ayo! [ajo!] - vooruit, kom!
baris - traditionele Balinese krijgsdans
batik - decoratief geverfd textiel
daging - rundvlees
durak [doerak] - belhamel
gado gado - groentesalade met pindasaus
ikan - vis
jam karet [djam karèt] - flexibele tijd (lett.: 'elastieken tijd' )
kelinci - konijn
ketupat [ketoepat] - rijstcake in gewoven palmblad
kota - stad
kundalini - spirituele kracht
legong - sierlijke Balinese dans
lesehan - op de grond zitten
lilit - omwikkeld
makanan - eten
mandi - baden, wassen
oleh-oleh - souveniers
pedas [pedis] - heet, scherp gekruid
pendopo - paviljoen, open overdekking voor het paleis
perkeer (Petj.) - verkeer(d)
pijit [pidjit] - traditionele massage
sate, satay, satai - saté
sate ikan [saté ikan] - vissaté
semor [smoor] - gesmoord
tari - dans