Te land, ter zee en in de lucht

Vanmorgen mochten wij gebruik maken van de computer en printer van de receptie, zodat wij alvast onze tickets konden afdrukken voor onze Garuda-vlucht naar Jakarta en onze Emirates-vluchten naar Dubai, resp. Amsterdam.
Wachten op onze 'privé-boot' konden wij doen in de 'lobby' voor het hotel (met koffie en thee): de boot zou vóór het hotel aanmeren.
Nou ja, aanmeren, het is eigenlijk landen. Als de boot nadert gooit de bootsman het anker uit, waarna de boot 180° draait en achterwaarts het zand oploopt. Via de achtersteven worden onze koffers door de hotelmedewerker op de boot gebracht, waarna wij zelf kunnen opstappen.

Het is inderdaad een vissersboot, van hout, met één buitenboordmotor. En waar de schipper de hele tijd zweeg, bleek de bootsman (bootsjongen) een gezellige prater. Nadat hij het anker had binnengehaald, kwam hij bij ons zitten en vroeg naar de geijkte dingen: hoe heten jullie, waar komen jullie vandaan, hoe lang blijven jullie, enz. Hij was erg geïnteresseerd in Nederland en begon een hoop Indonesische woorden van Nederlandse afkomst op te lepelen. Ook Van Persie en Van Hooijdonk hadden zijn interesse. Met name de eerste was 'zijn held', meldde hij. Hij vroeg aan mij of Van Persie moslim was, omdat hij een moslima getrouwd had (had hij gelezen op het internet). Jammer dat hij die vragen aan mij stelde; ik weet nog net dat het om voetballers gaat, meer ook niet.
De overtocht per boot liep verder goed (lees: droog) al schommelde het geheel flink op het water.

Bij aankomst in het haventje in Bangsal Lombok, stond de taxichauffeur al met een naambordje op de kade. De chauffeur zelf sprak niet veel (mogelijk spreekt hij geen Engels), maar de kameraad die hij bij zich had wel. De rit naar het vliegveld in Praya zal ongeveer 1,5 uur duren, meldde hij. Onderweg zagen wij weer de vertrouwde brommertjes (die wij vier dagen niet hebben gezien, natuurlijk), maar indrukwekkender was het natuurschoon dat zich ontvouwde. Wij rijden richting zuiden, naar de hoofdstad Mataram, over heuvelachtig en zeer bosrijk gebied. Op een gegeven moment zien wij langs (en op) de weg steeds meer makaken verschijnen. Zij zitten daar rustig te eten en te scharrelen, als ware het bermtoeristen na afloop van de TT. Op de top van een berg parkeren wij even om de apen te kunnen fotograferen. De chaufferurs hebben pinda's bij zich, die de apen rustig uit onze handen pakken. Ook drinken zij uit flessen(dopjes) gevuld met bronwater.

Voorbij Mataram gaan wij richting oosten naar midden-Lombok en rijden wij - tot onze verassing - door een desa met een bekende naam: Kediri.

Vanaf Bandar Udara Internasional Lombok, een vliegveld dat nog geen drie jaar oud is, vertrekt onze vlucht met Garuda zonder problemen. Onderweg gaat de klok een uur terug, waardoor het tijdsverschil met Nederland weer +5 uur is.

Op het vliegveld van Jakarta blijkt het transit hotel inderdaad gesloten tot november 2014. Bas (terima kasih, neef!) had nog een ander hotel gevonden bij de luchthaven en ons het telefoonnummer gegeven. 's Ochtends (toen wij nog op Gili waren) had het hotel nog genoeg ruimte. Helaas bleek het hotel nú vol te zitten. Dat moeten wij een volgende keer beter regelen.
Dit betekent dat wij tot middernacht ons heil zoeken bij de verschillende koffie- en eettentjes en waarschijnlijk een tukkie gaan doen in een wachtruimte. Het is niet anders. Het geeft wel even de gelegenheid een stukje te schrijven ...

Tot Dubai!

(P.S.: Het maximaal aantal toegestane foto's op waarbenjij.nu is behaald.)

Woordenlijst - Daftar kata

bandar udara [bandar oedara] - luchthaven
internasional - internationaal
terima kasih [trima kasih] - hartelijk bedankt