Laatste dag Jakarta

Geen muezzin of andere 'stoornissen' en toch kort, maar heel diep geslapen. Iets na zevenen belt Bas op. Truly heeft een grote order gekregen van de burgemeester van Jakarta Utara en in Saung Cianjur is het 'alle hens aan dek'. De plannen worden daarom iets gewijzigd: Franz zal ons om 8:30 uur ophalen als hij Erena naar haar werk heeft gebracht. Wij moeten ons dus haasten met douchen, inpakken en ontbijten.
Franz komt ons in de ontbijtzaal tegemoet, maar al met al wordt het dik negen uur voordat wij ons hebben uitgecheckt.

Sunter
De rit naar Sunter gaat een stuk sneller dan drie weken geleden met Sugiyono, want Franz weet uiteraard de snelste weg naar huis. t.Mien is erg blij ons weer te zien en wij kletsen heel wat af in de voorgalerij. Truly en Bas werken intussen full speed aan de bestelling die tegen twaalven met de bestelbus - helemaal vol - wordt bezorgd. t.Mien kijkt nu al uit naar de komst van Frits en zijn gezin, maar vooral naar de komst van t.Tineke die er helemaal voor haar zal zijn.
Zij herhaalt telkens weer, zo tevreden te zijn dat zij bij oma's overlijden was, maar zegt ook de omong omong kosong met broers en zussen te missen. De (klein)kinderen zijn erg lief, maar gewoon van een andere generatie. Tegen twee uur is het eethuisje helemaal aan kant en het kookgerei schoongemaakt. Truly nodigt ons uit voor de laatste lunch op Indonesische bodem: nasi tumpeng, gado gado, sambal goreng van kacang panjang en tahu, gebakken kakap, empal, kerupuk en dan zullen er zeker nog wel wat gerechten zijn vergeten. Lekkere mango arumanis, in ijs gekoeld, na.
Om half drie is het afscheid nemen voor de zoveelste keer in ons leven.

Bandara Soekarno-Hatta
Bas en Franz - de laatste rijdt - brengen ons naar bandara Soekarno-Hatta; ruim op tijd. Inchecken hebben wij gisteren al online gedaan in het hotel. Met het inleveren van de bagage zijn wij mooi op tijd, want nog geen kwartiertje later staat er een lange rij. Wij maken ons zorgen over het overschrijden van het maximale gewicht. Dit was op Schiphol 20 kg per persoon en daar zitten wij zeker boven. Gelukkig voor ons is de limiet in Jakarta gesteld op 35 kg per persoon. Geen probleem dus.
Uiteraard moet onze hele bagage vooraf gescand worden.
In het taxfree gedeelte kopen wij twee sloffen sigaretten voor Rp. 300.000. Er zijn nog rupiah's genoeg over voor een kop koffie en een flesje water in een restaurantje met een rookruimte.
Wij wachten hier tot het bijna tijd is om aan boord te gaan.

Jakarta-Kuala Lumpur
In de wachtruimte, na de laatste controle, wordt op een gegeven moment omgeroepen dat onze vlucht 15 minuten is vertraagd.
Het is buiten intussen donker en wij hebben geen gelegenheid een foto van het vliegtuig - een Boeing 737-400 - te maken. Het vliegtuig zit vol 'buitenlanders' met een plaatje aan een lint om hun nek, en veel vrouwen met een hoofddoek om. Waarschijnlijk op weg naar een moslimbijeenkomst.
Om 18:45 uur begint het taxiën en tien minuten later begint de twee uur durende vlucht. Wij kiezen na een half uurtje voor witte rijst met kip in een pittig sausje, met op de verpakking de Maleise wens "Selamat menjamu selera" - Eet smakelijk.

Kuala Lumpur
In Kuala Lumpur gaan wij met de zweeftrein naar het andere einde van het vliegveld, waarbij de reis veraangenaamd wordt door een groep knappe stewardessen uit Korea met aparte hoedjes op. Wij moeten naar gate C35 en Frans probeert bij verschillende telefoonapparaten naar Carla te bellen. Alles zonder resultaat en uiteindelijk stuurt hij haar maar een mailtje, want wij hebben vanaf onze wachtplek een uur lang gratis internetverbinding.
Wij moeten in Kuala Lumpur nog twee uur wachten tot 11:55 uur, lokale tijd, voor onze vlucht met de Boeing 747-400 "Melati". Wij doden de tijd met het opladen van de foto's en het verslag tot op de minuut.
De handbagage moet opnieuw door de scanner en sommigen worden gefouilleerd; wij niet.

Kuala Lumpur-Amsterdam
Onze cabine is niet volledig bezet en dat is gemakkelijk met de bagageruimte. Ook de stoel naast ons blijft leeg. Wij vertrekken, bijna een half uur later dan het schema, om 12:20 uur voor de 10.538 km naar Amsterdam. Naarmate het later wordt, hangen en liggen de meesten in hun stoel. Het jonge meisje voor ons boft: zij maakt een mini-bedje van de drie lege stoelen.
Tussendoor wordt van alles aangereikt aan eten en drinken. Het lukt Frans om vele uurtjes achter elkaar door te slapen in de donkere cabine. Ik doe het met hazenslaapjes en kan noteren dat wij halverwege Kuala Lumpur en Amsterdam zijn, boven Afghanistan. Volgens de computer 5270 km van beide steden verwijderd, op 9500 meter hoogte en met een snelheid van 857 km per uur. En tot afsluiting van de statistiek: met nog 6:15 uur te gaan.
Langzaam bereiken wij de grens tussen dag en nacht en komen de mensen weer tot leven. Ter hoogte van Kiev is het al zo helder, dat je het land - 11,5 km lager - kunt zien.
Boven Polen krijgen wij een uitgebreid ontbijt - nasi putih met zoute ansjovis en garnalen - en dan is het nog maar anderhalf uur, of 1145 km, vliegen naar Amsterdam. Het land beneden is niet te zien, maar zon schijnt volop (boven de wolken).
Touch down op Schiphol om 6:20 uur.

Schiphol
Einde van een onvergetelijke reis, waarvan wij elke dag en elk uur hebben genoten. Alle meegebracht medicijnen zijn in de verpakking gebleven en ook de crèmes tegen zonnebrand, muggenbeten en wat al meer, zijn niet gebruikt.
Wij hebben zowel chique gegeten - het servet werd opengevouwen op schoot gelegd - als super sederhana: op een houten banku. Idem met drinken: van twee koffie voor omgerekend 15 euro tot kopi jagung voor 2 centen. Bij elkaar namen wij tussen de 2800 en 2900 foto's.
Indonesië: land van contrasten.