Eerste dag in Jakarta
Door: Frans de Meijer
Blijf op de hoogte en volg Carla & Frans
29 Mei 2010 | Indonesië, Batavia
Eerste dag in Jakarta
Vliegen boven Java (en Sumatera) is een mooi gezicht. Ondanks de grote hoeveelheid wolken zijn er mooie doorkijken op de opvallend groene stukken (ei)land.
Aankomst
Aangekomen op vliegveld Sukarno-Hatta wacht ons nog een onaangename verrassing.
De visa-aanmelding verloopt goed. De beveiliging is (opnieuw) zeer streng: de vingerafdrukken worden afgenomen en er wordt een gezichtsfoto gemaakt bij de douane. Als wij richting bagageband lopen, zegt een tegen een kar leunende 'volslanke' geüniformeerde man: "De Meijer, Johan?". Pa dacht eerst nog dat het onze chauffeur was, maar het blijkt iemand van de 'missing luggage-department' te zijn. Pa zijn koffer blijkt niet meegenomen te zijn bij de transfer in Kuala Lumpur.
De koffer zal met de eerstvolgende vlucht meekomen (twee uur later).
Dit betekent wel: formulieren invullen en wachten. De mensen van het depôt zijn wel erg behulpzaam en ik hoorde pa voor het eerst vloeiende zinnen uitspreken in het Bahasa.
Onze chauffeur staat nog (achter het laatste douanecheckpoint) te wachten. Daarnaast heb ik sinds Schiphol niet meer gerookt en in totaal 3 bekertjes koffie gehad ... Wij mogen daarom, onder begeleiding, door de laatste post naar de chauffeur en hebben buiten in een smoorheet Jakarta "koffie gerookt" bij een eettentje, totdat één van de depôtmedewerkers mijn vader op komt halen omdat zijn koffer is gearriveerd. Goede service; wel met een expliciet verzoek om een fooi ...
Verkeer
De chauffeur Sugiyono is een aardige kerel. Er wordt onderling een mix gesproken van Bahasa, Engels en Nederlands zodat hij zijn Engels op kan halen en ik mijn Bahasa. Voorlopig is pa echter degene bij wie het Bahasa als bij toverslag is teruggekomen.
Het rijden in Jakarta is een compleet gekkenhuis. Belijningen op de weg (als deze al zichtbaar zijn), zijn er voor de sier. Iedereen draait de weg op zonder te wachten; alles rijdt links en rechts door elkaar. Tussen de auto's wemelt het van de kamikaze-bromfietsers en -motorrijders. Vrouw en baby achterop, of grote pakketten, of allerlei bouwsels, of een combinatie daarvan. Wat wel opvalt is dat er bijna niemand toetert of scheldt als hij gesneden wordt of vol op de rem moet. Het is gewoon zo. Ook mensen die rustig oversteken over een idioot drukke weg, slingerende fietswinkeltjes en af en toe een handkar of een tikar* (paard en wagen).
Volgens Sugi is het nu rustig (er waren inderdaad geen 'jams', maar het was wèl heel druk), omdat het weekend is.
Hotel
Het Borobudur-hotel ziet er groot(s) uit en blijkt het ook te zijn. De entree is zwaar beveiligd met slagbomen en veel bewaking, die met spiegels onder de auto kijkt en die de bagage scant met metaaldetectoren. Het hotel is stijlvol 'koloniaal' ingericht, met veel beeldhouwwerken en hout. Wij hebben een kamer op de 14e verdieping met mooi uitzicht over dampend Jakarta. Overal parkeerjongens, portiers, tukang barang ... je gaat je bijna koloniaal voelen.
Het eerste wat wij hebben gedaan is douchen, om de klamheid kwijt te raken.
Communicatie (1)
De dongle die ik krijg, blijkt niet te werken op mijn netbook. Na enig prutswerk heb ik het er even bij laten zitten. Ik heb ook een mobiele telefoon gekregen (was inclusief bij de auto), maar daar kan ik niet mee naar het buitenland bellen, omdat het tegoed (nog) niet toereikend is. Helaas is het thuisfront ook niet bereikbaar via de hoteltelefoon.
Familiebezoek
Wij hebben afgesproken met Bas, dat wij hen na 3 uur zullen bezoeken. Ik heb nog een uurtje en dacht alvast wat te gaan schrijven. Ik blijk echter, met netbook op schoot, in slaap te zijn gevallen en word rond 3 uur gewekt door pa.
De rit naar Sunter, is weer een hele onderneming, temeer Sugi - als Yogyakartaan - de weg in dit, doorgaans door toeristen niet betreden, gebied van Jakarta niet goed kent. Voordeel is wel dat wij hierdoor veel gezien hebben van het stadsdeel.
Aangekomen bij Jl. Sunter II, komt tante Mien al naar buiten. Kennisgemaakt met Truly, hun oudste dochter Erena (Nana) en haar vriend. Franz en Ernst zijn er niet. Bas komt later, omdat hij een cursus heeft. Het is leuk elkaar weer te zien, na zo'n lange tijd.
Communicatie (2)
Bas wil wel helpen met de PC- en telefoonperikelen. Met hem zijn wij naar een mega-mall geweest (een stuk of tien etages, met elk zo'n duizend winkel(tjes)s!). Om gestoord van te worden. Op de verdieping met (alleen maar) IT- en belspul, meanderen wij naar een winkeltje ergens achterin, waar een kennis van Bas zit. Hij drukt - zoals het een IT-er betaamd - op een paar toetsen en krijgt voor elkaar, wat mij en Bas niet lukte: verbinding**.
Daarna elders (weer lopen, lopen en verkopers van je mouw schudden) de telefoon opgewaardeerd, en voilà: er kan gebeld worden.
Makanan dan tidur (eten en slapen)
Met Bas afgesproken dat we hem morgen meenemen (en hij ons weer) op de culturele Jakarta-tour. Op ons verzoek brengt Sugi ons naar een prima (Chinees) restaurant, waar het eerste 'echte' eten (mèt Bir Bintang en kelapa kopyor) genuttigd kan worden. Ook hier véél obers die met een knikje in beweging komen vanaf de zijkant. Dat heb ik in Nederland niet vaak meegemaakt.
Terug in het hotel zijn wij beiden (eindelijk) gaan schrijven. Ik voor waarbenjij en pa voor het thuisfront.
Morgen om 8 uur staat de gids voor de deur ... Selamat tidur!
N.B.:
* Dat moet natuurlijk cikar zijn; zie mail van o. Piet hieronder.
** Later zal blijken dat mail binnenhalen wel lukt, maar verzenden niet ...
Vliegen boven Java (en Sumatera) is een mooi gezicht. Ondanks de grote hoeveelheid wolken zijn er mooie doorkijken op de opvallend groene stukken (ei)land.
Aankomst
Aangekomen op vliegveld Sukarno-Hatta wacht ons nog een onaangename verrassing.
De visa-aanmelding verloopt goed. De beveiliging is (opnieuw) zeer streng: de vingerafdrukken worden afgenomen en er wordt een gezichtsfoto gemaakt bij de douane. Als wij richting bagageband lopen, zegt een tegen een kar leunende 'volslanke' geüniformeerde man: "De Meijer, Johan?". Pa dacht eerst nog dat het onze chauffeur was, maar het blijkt iemand van de 'missing luggage-department' te zijn. Pa zijn koffer blijkt niet meegenomen te zijn bij de transfer in Kuala Lumpur.
De koffer zal met de eerstvolgende vlucht meekomen (twee uur later).
Dit betekent wel: formulieren invullen en wachten. De mensen van het depôt zijn wel erg behulpzaam en ik hoorde pa voor het eerst vloeiende zinnen uitspreken in het Bahasa.
Onze chauffeur staat nog (achter het laatste douanecheckpoint) te wachten. Daarnaast heb ik sinds Schiphol niet meer gerookt en in totaal 3 bekertjes koffie gehad ... Wij mogen daarom, onder begeleiding, door de laatste post naar de chauffeur en hebben buiten in een smoorheet Jakarta "koffie gerookt" bij een eettentje, totdat één van de depôtmedewerkers mijn vader op komt halen omdat zijn koffer is gearriveerd. Goede service; wel met een expliciet verzoek om een fooi ...
Verkeer
De chauffeur Sugiyono is een aardige kerel. Er wordt onderling een mix gesproken van Bahasa, Engels en Nederlands zodat hij zijn Engels op kan halen en ik mijn Bahasa. Voorlopig is pa echter degene bij wie het Bahasa als bij toverslag is teruggekomen.
Het rijden in Jakarta is een compleet gekkenhuis. Belijningen op de weg (als deze al zichtbaar zijn), zijn er voor de sier. Iedereen draait de weg op zonder te wachten; alles rijdt links en rechts door elkaar. Tussen de auto's wemelt het van de kamikaze-bromfietsers en -motorrijders. Vrouw en baby achterop, of grote pakketten, of allerlei bouwsels, of een combinatie daarvan. Wat wel opvalt is dat er bijna niemand toetert of scheldt als hij gesneden wordt of vol op de rem moet. Het is gewoon zo. Ook mensen die rustig oversteken over een idioot drukke weg, slingerende fietswinkeltjes en af en toe een handkar of een tikar* (paard en wagen).
Volgens Sugi is het nu rustig (er waren inderdaad geen 'jams', maar het was wèl heel druk), omdat het weekend is.
Hotel
Het Borobudur-hotel ziet er groot(s) uit en blijkt het ook te zijn. De entree is zwaar beveiligd met slagbomen en veel bewaking, die met spiegels onder de auto kijkt en die de bagage scant met metaaldetectoren. Het hotel is stijlvol 'koloniaal' ingericht, met veel beeldhouwwerken en hout. Wij hebben een kamer op de 14e verdieping met mooi uitzicht over dampend Jakarta. Overal parkeerjongens, portiers, tukang barang ... je gaat je bijna koloniaal voelen.
Het eerste wat wij hebben gedaan is douchen, om de klamheid kwijt te raken.
Communicatie (1)
De dongle die ik krijg, blijkt niet te werken op mijn netbook. Na enig prutswerk heb ik het er even bij laten zitten. Ik heb ook een mobiele telefoon gekregen (was inclusief bij de auto), maar daar kan ik niet mee naar het buitenland bellen, omdat het tegoed (nog) niet toereikend is. Helaas is het thuisfront ook niet bereikbaar via de hoteltelefoon.
Familiebezoek
Wij hebben afgesproken met Bas, dat wij hen na 3 uur zullen bezoeken. Ik heb nog een uurtje en dacht alvast wat te gaan schrijven. Ik blijk echter, met netbook op schoot, in slaap te zijn gevallen en word rond 3 uur gewekt door pa.
De rit naar Sunter, is weer een hele onderneming, temeer Sugi - als Yogyakartaan - de weg in dit, doorgaans door toeristen niet betreden, gebied van Jakarta niet goed kent. Voordeel is wel dat wij hierdoor veel gezien hebben van het stadsdeel.
Aangekomen bij Jl. Sunter II, komt tante Mien al naar buiten. Kennisgemaakt met Truly, hun oudste dochter Erena (Nana) en haar vriend. Franz en Ernst zijn er niet. Bas komt later, omdat hij een cursus heeft. Het is leuk elkaar weer te zien, na zo'n lange tijd.
Communicatie (2)
Bas wil wel helpen met de PC- en telefoonperikelen. Met hem zijn wij naar een mega-mall geweest (een stuk of tien etages, met elk zo'n duizend winkel(tjes)s!). Om gestoord van te worden. Op de verdieping met (alleen maar) IT- en belspul, meanderen wij naar een winkeltje ergens achterin, waar een kennis van Bas zit. Hij drukt - zoals het een IT-er betaamd - op een paar toetsen en krijgt voor elkaar, wat mij en Bas niet lukte: verbinding**.
Daarna elders (weer lopen, lopen en verkopers van je mouw schudden) de telefoon opgewaardeerd, en voilà: er kan gebeld worden.
Makanan dan tidur (eten en slapen)
Met Bas afgesproken dat we hem morgen meenemen (en hij ons weer) op de culturele Jakarta-tour. Op ons verzoek brengt Sugi ons naar een prima (Chinees) restaurant, waar het eerste 'echte' eten (mèt Bir Bintang en kelapa kopyor) genuttigd kan worden. Ook hier véél obers die met een knikje in beweging komen vanaf de zijkant. Dat heb ik in Nederland niet vaak meegemaakt.
Terug in het hotel zijn wij beiden (eindelijk) gaan schrijven. Ik voor waarbenjij en pa voor het thuisfront.
Morgen om 8 uur staat de gids voor de deur ... Selamat tidur!
N.B.:
* Dat moet natuurlijk cikar zijn; zie mail van o. Piet hieronder.
** Later zal blijken dat mail binnenhalen wel lukt, maar verzenden niet ...
-
29 Mei 2010 - 16:39
Bas:
Een hele reis al. Klinkt goed, ook dat pa zijn Bahasa weer oppakt :) Nu nog wat foto's bij het verhaal (sorry, ben nu eenmaal plaatjeskijker).
Gisteren op de TTF ben ik bij de lezing van rootsreizen geweest en nu ik dit lees baal ik meer dat ik niet mee kon. Volgende keer. Geniet alvast en semoga bersenang -
29 Mei 2010 - 16:40
Lucia:
Leuk hoor, zo'n snel live verslag! Vraag me bijna af of de koffer echt kwijt was of 'even gereserveerd' voor een extra fooi...
Ik moest gelijk denken aan die ene keer dat ze onze kwijtgeraakte koffer de volgende dag per abuis 2 huizen verderop op de trap bezorgden. De koffer was loeizwaar omdat we Belgische biertjes (liefdevol in onze sokken omwikkeld) hadden meegenomen en de bewoners bleken al enkele uren in de piepzak te zitten omdat ze ervan overtuigd waren dat er een bom in zat... Haha!
Klinkt als een fraai hotel, ook wel fijn dat de beveiliging daar zo goed is.
En wat goed dat pa de taal zo weer oppikt, leuk hoor. Ik verwacht er wel een audio verslag van :-) Kan je mobieltje vast wel.
En voor die duizenden winkeltjes had pa ma natuurlijk moeten meenemen. Die had er vast wel wat leuke truitjes gevonden :-)
Jullie zullen wel erg moeten wennen aan de hitte denk ik. Fijn dat jullie er zijn. Nu lekker slapen zonder je benen in je nek te hoeven vouwen in een koele hotelkamer en morgen lekker fris weer gaan genieten van alles! Ik hoop dat jullie volop van de familie en de culturele tocht gaan genieten! Liefs, Eric en Lucia -
29 Mei 2010 - 17:46
Ruud En Joke.:
blij dat jullie veilig zijn aangekomen.
en dat de koffer terecht is.Ook dat jullie al in
Sunter geweest zijn.
wij wensen jullie een fijne en veilige vakantie
semoga dan bersenang dan
salam untuk Sunter. -
29 Mei 2010 - 17:48
Co:
Hoi Frans,
Fijn dat jullie veilig zijn aangekomen. Leuk om nu al iets van jullie reis te lezen. Veel plezier gr raquel en co -
29 Mei 2010 - 20:29
Marry En Piet:
De techniek staat werkelijk voor niets, en daarom zijn we ook blij dat jullie uiteindelijk met wat kleine 'mankementjes'op de plaats van bestemming zijn aangekomen. Han, als je daar nog wat langer blijft komt er nog een tijd dat je Fietje voorbij streeft met je Bahasa rinkas Indonesia. Bolèh dong !!
Overigens maakt Frans ook nog een leuke vergissing: een Tikar is een slaapmat en een Tjikar (of is het Cikar?) een wagen getrokken door een paard of os. Jangan marah ja Frans...
Is jullie eerste geheugen-kaartje intussen al volgeschoten, want net als Bas zijn ook wij benieuwd naar wat plaatjes.
Hoop dat jullie verdere reis naar wens zal gaan, en we vermoeden dat jullie allebei wat 'zwaarder' terug zullen komen gezien het lekkere eten en drinken.
Liefs voor de hele fam. Helling, en geniet met volle teugen! -
30 Mei 2010 - 10:41
Yvonne En Harry:
Hoi daar, mooi dat jullie goed zijn aangekomen.
Wij wnesen jullie heel veel plezier daar!!
groetjes van ons -
30 Mei 2010 - 11:02
Carla:
Hoi Lieverd,
Ben blij dat jullie goed zijn aangekomen! Jammer dat je drie keer belde terwijl ik andere dingen aan het doen was. Terug bellen werkte niet. We blijven het proberen. Als ik het verslag leest, komt het erg hectisch op me over, maar dat hadden jullie al wel verwacht! Ik ben, net als de anderen ook heel beneiuwd naar de (eerste) foto's. Wat goed van Pa dat hij zo maar weer Bahasa kan spreken! Heel veel plezier nog samen en veel liefs, ook voor Pa! -
30 Mei 2010 - 14:59
Hillie En Johan:
Leuk dat we via deze weg contact met jullie kunnen hebben. Zo te horen gaat het Bahasa jullie goed af en zitten jullie niet met een taal probleem.
En voelen jullie je senang in "gordel van Smaragd"
groeten Hillie en Johan
-
31 Mei 2010 - 02:22
Frans:
@Oom Piet: Ayo, was tikar tôh! Sinyo daarop, fluitèn op sijn suling. Hij swééf door die perkeer!
Maar u had wel gelijk. Tjikar (cikar) moest het zijn. Met een os ervoor is het een grobak, geloof ik. -
31 Mei 2010 - 02:25
Frans:
@Allen:
Dank voor jullie reacties! Erg leuk!
Foto's komen er aan, maar er is een probleem met de grootte. Waarbenjij accepteert foto's van maximaal 4MB. Onze foto's zijn groter, dus ik moet deze stuk-voor-stuk verkleinen met een programma.
Kost dus tijd, en die heb ik gisteravond benut om te slapen ...
Heb nog even geduld, dus. -
31 Mei 2010 - 06:09
Bas:
@Frans: alleen de foto's die je wilt plaatsen verkleinen he? (en origineel houden) <- tip van de prof. Helemaal gratis :)
Als je foto's van max 1000 pixels langste zijde is het groot genoeg om te zien voor ons. Scheelt hoop dataverkeer.
Met Photshop Elements kun je volgens mij een actie maken om foto's snel te verkleinen. Wel zo handig.
Wacht ondertussen met smart op deel 2. Maar geniet vooral, daar gaat het om. -
31 Mei 2010 - 09:27
Jeroen:
Leuk om jullie verhalen te lezen. Zo te lezen vermaken jullie je wel. Het chaotische hoort er natuurlijk een beetje bij :).
Jammer dat ik er niet bij ben... -
31 Mei 2010 - 12:36
Frans:
@Bas: En jij denkt dat ik Photoshop Elements op mijn netbook heb zitten? MS Paint! Haha.
Ik heb gelukkig een Portable Apps Linux-mini harddisk bij mij met Gimp erop. Daar zal ik het mee moeten doen.
Wel onhandig zo.
En uiteraard bewaar ik de originelen; saya tidak tolol! -
31 Mei 2010 - 14:56
Lucia:
We wachten natuurlijk vol spanning op het vervolg van de avonturen van Han en Frans in de Gordel van Smaragd... Maar natuurlijk eerst volop (na)genieten van ales en dan pas gaan zweten achter de computer :-) anders hebben jullie niks meer te vertellen bij thuiskomst!
Hier werden we wakker van een brandlucht en een waas buiten, bleek van bosbranden in Canada komen, 4 uur rijden hier vandaan. Met een ongewoonlijk hoge pollendichtheid geen astma-vriendelijke omgeving hier. Piep, piep, kraak.
En gisteren hadden we zowaar een vleermuis in huis (ik sliep gelukkig) die pas na uren paniekerig rondvliegen en duikvluchten maken weer de weg terug vond in een opening/scheur in het plafond. (huis wordt verbouwd en muur is weggebroken, dus waarschijnlijk wonen ze op zolder)
Dus de hele tijd gewoon usf in een appartementje in de VS zitten is ook heus echt ernstig avontuurlijk ;-) En dan heb ik het nog niet eens over wild loslopende schoonmoeders... -
31 Mei 2010 - 15:36
Carla:
Hoi lieverd,
Blijkbaar werkt het verzenden van mail ook nog steeds niet.... Wat een rot notebook, van wie heb je die gekregen? :-)
Als ik het goed heb, heb je opnieuw naar huis gebeld. Was vandaag voor de laatste keer in Den Haag, weet je nog wel?
Ben wel heel benieuwd naar verdere verhalen. Laat de foto's anders maar zitten, die zien we dan thuis wel. Zonde van je vakantie om er te veel tijd mee te verknoeien.
Morgen weg uit Jakarta? Op naar de bergen en de mooie natuur. En wellicht ook wat minder heet.
Dikke kus,
Carla
-
31 Mei 2010 - 17:43
Bas:
Ha, ook hier foto's. Wat een verschil tussen rijk en arm zie ik. Chic hotel wel!
Sluit me overigens bij Carla aan, niet teveel tijd aan foto's uploaden besteden. Vooral genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
