Ambarawa en Gunung Ungaran

Wij verlaten Semarang richting het zuiden en komen nog even door de wijk Candi Baru, met de grote huizen. Er staat ook nog (letterlijk) een kasteel van een huis te koop uit - gok ik - begin 20e eeuw. Het huis is zwaar verwaarloosd, maar het zou inderdaad zonde zijn als dit pand zou worden gesloopt. Het stond helaas niet op Funda.id, dus de prijs weten wij niet ...
Aangekomen in Ambarawa rijdt Ostik naar het spoorwegmuseum, dat gesloten is wegens renovatiewerkzaamheden. Een praatje met de jaga levert niets op: je mag alleen naar binnen met een toestemmingsbrief. Wij vinden het niet zo erg (wij hadden ook niet om het museum gevraagd).
In de stad komen wij langs de alun-alun, waar het een drukte van belang is. "Carnaval", volgens Ostik. Het blijkt een optocht in verband met de hari merdekaan van gisteren. Ook in de omliggende dessa's is het enorm druk: iedereen staat op straat te wachten. Achterop een pick-up truck staat een levensgrote karbouw van papier-maché, op een andere truck speelt een gamelan-orkestje. Kinderen lopen in (scouting)uniform met kleurrijke tooien in hun hand en een man verkoopt levende piepkuikens die in allerlei fluoriserende kleuren zijn geverfd (Kan iemand Marianne bellen?). Ostik vindt de opstopping vooral hinderlijk en probeert tevergeefs om te rijden via de kampongwegen.
Wij krijgen op een gegeven moment Kamp Ambarawa in zicht, dat vóór de Tweede Wereldoorlog een legerkamp was van het KNIL. Er staan nog veel gebouwen overeind - omheind door hekken van prikkeldraad. De sawah's van de boeren liggen zowel buiten als binnen de omheining. Een vreemd gezicht. Wij kunnen de ingang niet vinden en fotograferen daarom van een afstand. Navraag in de omgeving levert niets op: men heeft geen weet van de geschiedenis (er waren twee Jappenkampen in Ambarawa) en men weet niet hoe je binnen kan komen. Ostik rijdt daarom naar een nabijgelegen (drijvend) restaurant om navraag te doen (en voor koffie). Het is 12 uur, dus ik eet gelijk maar wat. Carla is helaas nog steeds niet in orde en krijgt geen hap door de keel. Als zij naar de wc gaat ziet zij een eigenaardig tafereel: er worden allerlei (levende) vissen op het droge natgehouden met water. Het blijkt dat het restaurant jaarlijks gratis vis uitdeelt aan de omgeving ter ere van hari merdekaan. De vis wordt levend aan een touw geregen, en per vijf stuks aan een stok gehangen. De mensen kunnen de vissen dan van het touw aftrekken en (vers) mee naar huis nemen. Was Marianne al gebeld?
Ostik heeft inmiddels navraag gedaan: het oude kamp is militair terrein en je komt daar alleen binnen als je iemand kent die bij het legeramp zit. En die zijn allemaal naar de optocht ...
Wij trekken de bergen in richting Wonosobo op weg naar Candi Gedong Songo op de gunung Ungaran (de erebegraafplaats Candi in Semarang keek uit op deze vulkaan). De uitzichten zijn weer prachtig en het valt ons op, dat de landbouw aardige trekken vertoont van een mono-cultuur. Waar je rond Cianjur vooral thee zag zien wij hier in de ene streek vooral tabak (zowel op het veld als - versnipperd - drogend langs de weg) en in de andere streek weer kentang (aardappelen; die voornamelijk voor de hotels zijn bedoeld, meldt Ostik).
De gunung Ungaran is 1893 meter hoog en tegen de flanken stonden ooit negen hindoeïstische tempeltjes uit de 8e eeuw na Christus. Gedong Songo is dan ook Javaans voor 'negen gebouwen'. De tocht langs de resterende vijf tempels is 4 km lang, erg steil en kan te voet of te paard worden afgelegd. De paardjes lijken mij wat te licht gebouwd en blijken daarnaast moeite te hebben met de steilheid in combinatie met de gladde klinkers. Wij besluiten dan ook te lopen ("goede oefening", zegt Carla), al krijgen wij bijna spijt als wij aan de klim beginnen. Toch is het een mooie tocht met prachtig uitzicht vanaf de berg het dal in. De tempels zelf zijn redelijk in tact, al zijn alle beelden verdwenen of verwijderd. De hoogste tempel ligt op 1308 meter hoogte. Halverwege de tocht begint er 'iets te ruiken' en Carla verdenkt mij van de eierlucht. Het is echter zwavel wat wij ruiken, dat van een heetwaterbron afkomt uit een rotsspleet. De stoom dampt metershoog op. Een klein kanaaltje leidt naar een zwembadje waar een paar Javaanse jongens (3/4 zwaar graag) heerlijk liggen te genieten in het warme water.
De weg kronkelt verder naar beneden, en is net zo steil als de heenweg. De tenen worden platgedrukt in de neus van onze bergschoenen, maar het was inderdaad een goede (wandel)oefening.
Wij rijden door naar Wonosobo; een tocht die langer duurt dan gepland, mede door een aantal opstoppingen. In het Kresna-hotel nuttigen wij de avondmaaltijd (voor de indo's: Chinese nasi goreng, sate kambing, lontong en gado gado) en schrijf ik weer een stukje.
Morgenochtend verlaten wij Wonosobo alweer en staat het Diengplateau op het programma, inclusief het Telaga Warna-meer.
Selamat tidur!

Woordenlijst - Daftar kata

alun alun [aloen-aloen] - dorpsplein, groot open plein
baru [baroe] - nieuw
candi [tjandi] - Hindoestaanse tempel
desa [dessa] - dorp
Dieng [Diëng] - vulkanencomplex op Midden-Java
gado gado - groentesalade met pindasaus
gedong (Jav.) - gebouw
gunung [goenoeng] - berg
Hari Merdekaan Indonesia [~ merdekka-an ~] - Indonesische Bevrijdingsdag (17 augustus)
jaga [djaga] - bewaker
kampung [kampong] - volkswijk, stadswijk of dorp
kentang - aardappelen
kerbau [karbouw] - Indische waterbuffel
KNIL - afk. van Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger
lontong - rolletje van kleefrijst
nasi goreng - (op)gebakken rijst
sate, satay, satai - saté
sate kambing - geitenvleessaté
sawah - rijstveld
selamat tidur [slamat tidoer] - welterusten
songo (Jav.) - negen
Telaga Warna (Jav.: Tlogo Warno) - meer op midden-Java (lett.: 'kleurrijk meer' )
tidur [tidoer] - slapen